Głębocki, Adrian Mikołaj
ADRIAN MIKOŁAJ GŁĘBOCKI (1833-1905)
malarz i pedagog; członek Archikonfraterni Literackiej w latach 1877-1905
Urodził się w 1833 r. we wsi Fanki w powiecie kłobuckim. Uczęszczał do szkoły powiatowej w Wieluniu, W latach 1850-1857 studiował w warszaw¬skiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem K. Kaniewskiego i R. Hadziewicza. Około roku był zatrudniony w malarni teatralnej prowadzonej przez A. Sacchettiego. Pomagał K. Kaniewskiemu przy większych zamówieniach, wykonał drobne prace dekoracyjne w kilku pokojach pałacu Łazienkowskie¬go w Warszawie. W latach 1863-1873 był nauczycielem rysunku w gimnazjum w Częstochowie. Na koszt Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych zwiedził Wystawę Światową w Paryżu w 1867 r., w następnym roku przebywał W Wiedniu i Monachium. W1873 r. osiadł w Warszawie. Przez kilka miesięcy uczył rysunku w Instytucie Głuchoniemych, potem przez kilka lat w III Gimnazjum, wreszcie do 1894 r. w szkole realnej. Uczył też w prywatnej szkole Górskiego i w niedzielnych szkołach rzemieślniczych, udzielał lekcji prywatnych. Wykonywał ilustracje, przeważnie z zakresu sztuki kościelne; w warszawskich czasopismach, jak „Tygodnik Ilustrowany", „Kłosy", „Bie¬siada Literacka" i inne. W latach 1875-1888 współpracował jako ilustrator z „Muchą", zamieszczał-rysunki humorystyczne i w innych czasopismach. Ilustrował wydawnictwa religijne. Pisał artykuły o zabytkach sztuki, malo¬wał obrazy, głównie o tematyce religijnej. W kościołach warszawskich i prowincjonalnych wykonał ponad dwieście obrazów, między innymi u Bernardy¬nów w Warszawie Święty Ładysław i Święty Franciszek, Śmierć św, Wojciecha w Nasielsku, Ukrzyżowanie w Nieporęcie, Święty Jan. Kanty w Łomży, Święty Nepomucen i Święty Wincenty w Żytomierzu. Wykonał liczne stacje Męki Pańskiej. Tej samej tematyce poświęcił też szereg cyklów religijnych, między innymi Święty Dyzma, Dobry Łotr. Inne cykle poświęcił bliskiej mu tematyce częstochowskiej, wśród nich znalazł się album poświęcony żebra¬kom na Jasnej Górze, zawierający około 70 postaci. Sięgał również do tematów historycznych i literackich. Wystawiał w warszawskim Towarzys¬twie Zachęty Sztuk Pięknych i w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Był członkiem Archikonfraterni Literackiej. Pogrzeb odbył się 10 maja 1905 r. z kościoła Św. Augustyna na Nowolipkach. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.
Bibliografia przedmiotowa
Stanisław Szenic, Cmentarz Powązkowski 1891-1918. Warszawa 1983, s. 194-195.